Overleg sjabloon:1975:16

Uit Spelregels voor tafelarbiters

Naar aanleiding van de tweede alinea van dit artikel in combibatie met art. 11 is de procedure "rechten voorbehouden" ontstaan. Want in de spelregelversie van 1975 moest na een vermeende onregelmatigheid altijd en meteen de arbiter worden geroepen, anders ging het recht straf te vorderen voorbij, zie art. 11: "Het gaat in ieder geval verloren, indien hij biedt (artikel 34) of speelt (artikel 60) nadat door zijn rechter tegenstander een onregelmatigheid is begaan en voordat een wettige straf is bepaald en opgelegd.".

Dat betekende dat de arbiter na een denkpauze ook al geroepen werd - en dan is er slechts sprake van een vermoeden van een onregelmatigheid. En daarna kan de arbiter na de vastgestelde denkpauze niets anders doen dan het bieden en spelen te laten voortgaan.

In WW05 (maart 1982) verscheen van de hand van Hans de Jager het volgende artikel over deze problematiek:

WW05 5.png WW05 6.png
WW05 7.png WW05 8.png
WW05 9.png

De aanpak van tegenwoordig is dat we aan tafel vaststellen dàt er een denkpauze, opmerking, gebaar, of handeling is geweest die OI inhield. Want als beide partijen het met elkaar erover eens zijn dat die denkpauze (o.i.d.) er is geweest, dan is daar achteraf tenminste geen discussie meer over.

=

In WW08 (december 1982) verscheen van de WECO het volgende artikel:

WW08 18.png WW08 19.png